Geçmiş seneyi sevgiyle uğurlayıp, gelecek olanı umutla karşılamak…
Bazı filmlerde cenazeler şarkı ve dans eşliğinde uğurlanır. Doğarken bir şaplakla ağlatılarak başladığımız yaşam her ne şekilde son bulmuş görünürse görünsün, giden için bir istirahat hali hatta ödül diye yorumlarız.
Tarih: 15.12.2015 01:46:56 / 350 okunma / 0 yorum
| 
Çigdem Nafıye Özdemir
|
Bazı filmlerde cenazeler şarkı ve dans eşliğinde uğurlanır. Doğarken bir şaplakla ağlatılarak başladığımız yaşam her ne şekilde son bulmuş görünürse görünsün, giden için bir istirahat hali hatta ödül diye yorumlarız. Gençlikte oldukça romantik bir hevestir anne, baba olmak… Öyle ki o çocuk daha doğmadan mide bulantıları başlatır, doğduktan sonra emzirmesi, gazı, uykusuz geceler, itiraf etmese de çoğu genç heves etmekte olduğu ebeveynliğe hazır değildir. Sonra kendi ebeveynlerinde doğru bulmadıkları tavırlarda olmayacaklarına yeminler etmişlerdir. Yaşam zincir böyle sürüp gider… Arada biraz zaman değişir, daha modern, daha fuzuli tüketici, daha en iyisini ben bilirimci, renklendirilmiş dünyamız tarafından uyutulmuş hatta uyuşturulmuş gibi bir gün ansızın; ‘bir dakika..!´ deyiveririz. Artık sadece yaşamıyor, her yaşadığımızı süzgecimizden geçirip tekrardan anlamlandırıyoruzdur. Özel günler olmasa, değer verdiklerimizin gönlünü almayacak mıyızdır? O halde gerçekten değer veriyormuyuzu irdelememiz gerekiyordur… Eğlenmemiz için özel bir sebep mi arıyoruz? Yaşadığımız her an için şükürde olmayı ne ara unutturdular bizlere? Her nefes alış verişimizle, her yudum içtiğimiz suyla, her beslendiğimiz lokma ile şükürde olmak ve tanıdığımız, tanımadığımız her karşılaştığımız insana, selam verip gülümsemekle, bir hayvanın başını okşamakla, su ve mama vermekle, bir ağaca yaslanıp azametini hissetmekle, yağan yağmurda ıslanmak, güneşte pişmek, özetle her daim bizleri iyi hissettiren ne varsa onları görmeye odaklanmak yolumuz olsun.
Geçen yıllardan neler öğrendik, zamanımızı kendimiz için gerçekten en iyi şekilde değerlendirebildik mi? Önümüzdeki sene daha planlı ve zamanımızı daha nitelikli nasıl geçirebiliriz kendimizle bir iç hesaplaşmaya girelim…
İnsan günde ortalama sekiz saat uyuyor, bir saat sporla, bir saat duş veya tuvalet ihtiyaçlarında,iki saat yemeklerde, iki saat işe okula gidiş dönüşlerde, iki saat çamaşır, bulaşık, yemek, ütü gibi uğraşlarda televizyon sürekli açık, sekiz saat mesaide harcıyor ve sürekli ellerinde cep telefonları ya eş dostla yazışıyor, ya da sosyal medyayı takip ediyorlar, hatta arkadaşlar buluşup kahve içerlerken dahi sohbetten ziyade cep telefonlarından mesaj atanlar ve arayanlar öncelikli sıradalar… Hesaplamayı ben başaramadım,ve merak ediyorum bir insan kendine zaman ayırmayı, günün bilançosunu çıkarmayı, bir yarış veya rekabet duygusu hissetmeden, sükunetle nefes almayı,ailesiyle cep telefonları ve televizyon olmadan kahvaltı edebilmeyi, sohbet ederek gülmeyi, sarılmayı neden ihmal eder?
Hayatınızda vazgeçilmez zannettikleriniz en önce zaten onlar vazgeçerler. Dışarıda merhaba dediğiniz, eğlenerek zaman geçirdiğiniz insanlara karşı evde size gerçekleri söyleyen, belki de hoşunuza gitmeyen söylemleri yüzünden ayaklarınızın geri geri gittiği aileleriniz olabilir. Hatırlayabilirseniz daha konuşup, yürümeyi bilmediğiniz zamanlarda sizlere tekerleme öğretmeye çalışan anneanneleriniz, elinizden tutup adım attıran babalarınız, sizler hayatta daha güçlü daha mutlu olun diye canlarını fedaya hazır anneleriniz belki de tüm acemiliklerine rağmen, öğrenebildikleri kadarıyla size yaşadıkları sürece destek olmak üzere varlar ve destek olmak bazen aslında yardım etmemek demektir. Yaşadıkça göreceklerinizdeki tezatlık ne kadar hoşunuza gitmese de; sizleri de tıpkı benzemek istemediğiniz anne veya babalarınıza dönüştürürken, zamanı tanıyacaksınız.
Geçen sene ile ilgili kâr ve zararlarınızı düşünürken, dilerim sırasını karıştırdığınız önceliklerinizi bir gözden geçirir ve gelecek yılda, tekrarı olmayacak anlarınızı kaçırmazsınız. Hepimize bir öncekinden çok daha muhteşem güzellikte bir yıl diliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder