canımızı yakanlara ithaf olunmuştur!

Kimlere gereğinden fazla değer veriyoruz? Coşkuyla,iyi niyetle (ki bu iyi niyet yatırım gibi faiziyle geri döner de ters tepkimeyle)tüm yüreğinizi açarsınız da,hani karşılık beklemeksizin üstelik..Size tokatlar peş peşe atılır.
Belki de o tokatlara ihtiyacınız vardır,rüyalarınızdan uyanmak için..hatta canınızı yakanlara gün gelir teşekkür dahi edebilirsiniz..
Mutluluk masalları sizi uyutur..Özlediğiniz peri masallarıysa,emin olun dört bir yandan sizi kesmeye,bölmeye,yok etmeye çalışacaklardır.
Gücünüzü böyle keşfedeceksiniz hatta kendinize ne denli değerli olduğunuzu farkettikçe,o tüm yanıp öldükleriniz,size bir şey ifade etmeyince,oldukça şaşıracak ve üstüne müthiş hafifleyeceksiniz.
Kendinizmişçesine gönül verdiklerinize sırtınızı dönmek önce kendinize ihanet etmek gibi gelecektir.Sonrasında kızacaksınızdır sizin böylesine öz,saf duygularınızı hiçe sayıp nasıl ezebildiklerini anlayamayacaksınız.
Hepsine siz izin verdiğiniz için olmuştur.sizin bu deneyime ihtiyacınız vardır ve onların da sizin üstünüzden kendilerini haklı çıkarmaya..Onların önceki hayal kırıklıklarını,hayata güvensizliklerini,nasıl böyle acımsazı insanlara dönüştüklerini boşverin.Bu tamamen onların aşması gerekenler ve sizi aştüst eden zaten onların neyi,nasıl yaptığı değil sadece sizin nasıl olup ta,bu aptalca durumlara inanıp,güvendiğiniz..Sahi niye tekrar tekrar güven duyma ihtiyacı oluşur?
Kendi varoluşumuz için ne kadar özel birine ihtiyacımız olabilir ki? Bizler zaten kendi başımıza fazlasıyla bir değer değil miyizdir? Lütuflara gereksinmediğimiz aşikârken,sırtımızı dönüp gitmeye hazırken,yine bir ali cengiz oyununa çekilmek isteniriz.Safça,yüreğimizin en temiz yanıyla inanmaya o denli hazırızdır ki,bizi ne yana çekmeye çalıştıklarını görememezlikten geliriz.
Bizi en derin bize doğru iten,yürü kim tutar seni diye gaz veren zihnimizle gönlümüzdeki sevgiye,ilgiye aç susuz derviş misali yaradana ulaştıracak yüce duygularda olmayı yeğler,yine tekrardan yanmayı göze alırız.
Aptal mıyız abdal mı ? Bilemeyecekler,bilmek için,tüketmek için,kendi üstün olma hırsları için,bizi kullanabilmeyi isteyeceklere biz yüreğimizi kalkan yapmış yollara revan olmuşuzdur..Zihnimizde kadim bilgiler,sonradan öğretilerle kirletilmeye yüz tutsa da,bizi bizden ayırmaya kimsenin gücü yetmeyecektir.
Bir ben var benden öte olayı..O bene ulaşmayı deneyecekler ve sonsuza dek o ben içimizde canımız yakıldıkça daha da güçlenecektir!
Bizim ulvî içtenliğimiz karşısında,taktik değiştirip yeni yüzlerle karşımıza dikilecekler.
Biliniz ki,kimse av değil kimse de avcı! Size dışardan ne denirse densin,en kıymetli saydıklarınız da dahil, içinizden bildiğinizi haykırmaya çekinmeyin.
Duyup anlamazdan gelenleri kendi haline bırakın.Anladığı,bildiği halde sizi denemeye kalkanlara da, kendinizi ispatlamaya çalışmayın.