anımsamak..

Anda olmak, anı nitelikli yaşamak için önemlidir.Hatıralar kâh unutmayı yeğlediklerimiz ve hatırlamayı özlediklerimiz bu gün bizim nasıl biz olduğumuzun izleridir..
Kimimiz durgun su gibi kimimiz çağlayanlar gibi yaşanmışlıklarla göçeceğiz..
Belli bir amaç varsa bize çocukken pek te doğrusu öğretilmedi veya biz öğrenmekte zorlandık..
Bir yanımızla ebeveynlerimizi dinlemeye çalışırken içimizden pek öyle olmamalı sesleri yükselmedi mi ? Kimi zaman çığlıklarımız,toplumun doğruları için susturulmaya çalışılmadı mı?
Biz nasıl kendimiz olduk? Olabildik mi gerçekten ?
Hayatımın gidişatını değiştiren, ailemin benim için kurduğu tüm hayallere ve beklentilere karşı,hayatı yarılamışken ne onların gönlüne göre ne de kendime göre biri olamadığımı farkediyorum..
İlk kendimi anımsadığımdan beri içimde yanlış gezegene mi geldim hali var sanki :)
Yaşadığımız ülke ve dünya o denli çelişkiler doluyken ben herhangi bir takım dahi tutmayı başaramazken,neyin bir parçası olabilirdim ?
Bebekliğimin anımsayamadığım, çocukluğumun ve gençliğimin anımsadığım kısımlarında,önce ailem dolayısıyla sonra kendi seçimlerimle ki seçimlerim kâh çevremden etkilenerek kâh kolaya kaçarak oluştu taa ki içimde ve dışımda olan bitenle yüzleşmelerim başlayana dek..
Güzel bir çocuk,güzel bir genç kız ve güzel bir kadın olmamdan rahatsızlık duyduğum zamanlar sıkçaydı..İncinmeye hep açıktım, yüreğim insanların istismar edebileceği ölçüde boyunu büküktü..
Her şeyi yanlış mı anlamıştım? Mütevazilikle ilgisi olmayan bir ben haykırmıyor muydu dönem dönem patlamalarımda ? Sonra suçluluk duygusu ağır basıp yine kabullenişlere geçmiyor muydum ?
Hayat gerçek dersi aldığımız ana dek benzer versiyonlarda olayları yaşatıyor muydu gerçekten ?
Alınması gerekli dersim neydi ki ? Heey dünya kenara çekil ben her şeye rağmen, dilediğim için savaşacak güçteyim karşımda saygıyla eğilin aksi halde olacaklardan siz sorumlusunuz mu demeliydim ?
Anımsamam gereken neydi ? Neyi atlıyordum ? Bitmeksizin benzer acılar peş peşe gelmeyi sürdürüyordu.. Ne kadar yalnızdım !..
Kimse beni anlamıyordu!..
Sonra okuduklarımı değiştirdim..Düşünce biçiminizi değiştirin..Değişim gerçekleştirebileceğiniz tek kişi siz ve bakış açınızdır deniyordu..Sonra yüreğinizle bakın diyenler..Her birey eğitimi,yaşanmışlıkları oranında bir yorum getiriyor..Sonunda ben de o kervana yazılı olarak katılmaya niyet ettim :)
Başkaları adına fikir yürütmekten ziyade kendi edinimlerimle bir de bu taraftan baksak mı niyetiyle ..
Şu ana dek okuduklarım da yaşadıklarım da tek bir doğru olmadığını ve ebeveynlerinin yönlendirmeleriyle gidenlerin hiç değilse statü sahibi olma yolunun daha kolaylaştığını yine de içsel dönüşüm ihtiyaçlarının sürdüğünü gösteriyor.
Ne onların yolu doğru ne benim yolum yanlış..Su bulanmadan durulmaz misali bir dolu deyiş, kendimiz deneyimlemedikçe hariçten gazel okumuş kalıyor.Sonra haa bunu demek istemiş demek diyoruz..Peki hayattan ders aldıklarını iddia edenler hiç mi çuvallamıyorlar ? Onların da dersi bir önceki derslerini pek de net algılayamadıkları olmuyor mu ? O yüzden bir dolu düşünür öncesinde ki ifadesiyle bir dönem sonrasında aynı konu üzerinde değişik bir söylemde oluyor..